میان شور و هیجان اخبار دیشب تا حالا، ممکن است عده‌ای حال و احساس‌های متفاوتی را تجربه کنند.

عده‌ای شاد باشند.

از تبریک و توزیع شیرنی و شکلات بگویند.

تکبیر سر دهند.

و عده‌ای، نگران و مضطرب باشند.

عده‌ای شاید ناشاد و غمگین باشند حتی.

دلشان برای کودکان اسرائیلی بسوزد.

در هنگام موضع‌گیری و مصاف، میان موازنه عقل و منطق، گیر کنند.

عده‌ای نگران سودجویی کاسب‌کارانه‌ی دغل‌بازان ریشه‌دار برخی از دولت‌مردان در لاپوشانی کم‌کاری‌ها و کژکارکردی‌های اندیشه‌ای و سیاست‌گذاری‌های اقتصادی و فرهنگی کشور در لوای جنگی مقدس باشند.

برخی ممکن است نگران امنیت از دست‌رفته و عافیت به سوگ نشسته باشند.

گروهی هم چون با ذات جمهوری اسلامی در لباس کنونی‌اش زاویه دارند، به شرایط حال منفی نگاه می‌کنند.

عده‌ای هم به خاطر عصبانیت‌های پیشین از دولت و حکومت، حال ناخوشی را تجربه می‌کنند و نمی‌توانند با شرایط حاضر ارتباط مثبتی برقرار کنند.

برخی هم از جوزدگی و عدم اندیشه‌ورزی برخی سیاسیون و سوءاستفاده‌ی نان به نرخ روزخورهای مفت‌خور بی‌مایه می‌ترسند

گروهی هم اساسا ترس دارند. ترس از عاقبت این تقابل آشکار و هجمه پدیدار شده

طبیعی است..

همه‌ی این حال‌ها طبیعی و قابل درک است

اگر این تنوع در موضع‌گیری نباشد، باید به انسانیت و جامعه بودن خودمان شک کنیم

در مواجهه با هر موضوعی، احساس‌ها و کنش‌های افراد یک‌به‌یک و متفاوت از دیگری، موضوعیت پیدا می‌کند و محترم است

لطفا حال‌ها را درک کنیم

به تفاوت‌های بینشی و نگرشی احترام بگذاریم

ریشه‌ها را پیدا کنیم و گفتگوکردن را تمرین کنیم

خداوند به سعی‌های ما می‌نگرد