71

سلام 

خوبید؟

ما هم سعی می کنیم خوب باشیم

دیشب دومین شبی بود که گرمایش خونه راه افتاد اونم بعد از سرما خوردن محسن، صالح و بعدش من، یعنی با دو تا پتو و ژاکت می خوابیدم اما وقتی بیدار می شدم حس می کردم توی قطب خوابم برده

توی محل کار هم واحد ما واحد سردی و مجبوریم علاوه بر اسپلیت، بخاری برقی هم زیر پامون بذاریم که فکر نمی کردم به این زودی بخواد استفاده شه ، هفته قبل یکشنبه حدود ساعت 11 حس کردم لرزم گرفت ، دوشنبه خوب بودم اما سه شنبه صبح ک بیدار شدم ی جوری بودم، تب نداشتم  فقط حس می کردم گلوم گرفته، از چهارشنبه شرکت نیومدم که اگر مبتلا شده باشم ناقل نباشم و اما توی خونه هیچ کس جدی نمی گرفت و هرچقدر هم از شوهرجان خواهش  بریم دکتر قبول نکردن، 5شنبه و جمعه هم تعطیل بود و همچنان توی خونه بودم ، اما شنبه تصمیم گرفتم خودم برم دکتر قبل از رفتن به شرکت ،بعد از معاینه دکتر عزیز گفتن فقط ی ذره گلوت التهاب داره و میزان اکسیژن خون هم طبیعیه و به زور همون روز رو استعلاجی داد  و در جواب درخواست آزمایش سواپ بینی  خندید ، با مدیر اداریمون صحبت کردم ایشون گفتن مورد نداره پاشو بیا، هر چقدر گفتم بابا بذارین تا آخر هفته برم دور کاری قبول نکردن، الان فقط و فقط ی ذره صدام گرفته اما همش نگرانم نکنه کرونا باشه، توی اتاق من مسئول IT امونه و حدس می زنم تصمیم دارن به زودی بابا شن و ی همکار خانم که مامان دو تا آقا پسر 3 ساله و 9 ماهن و دارن با مامانشون که به نسبت مسن تر هستن زندگی می کنن، درسته فاصله هامون از هم بیشتر از 2 متره ، درسته که در واحدمون باز می ذاریم که هوا در جریان باشه ، اما بیشتر از خودم نگران اونام، مرخصی هم اون دو روز که نبودم اینقدر زنگ و تماس و اینا و بعدش چرا فلان کار موند و ...  آدم پشیمون می شه بره، فعلا دو تا ماسک سه لایه استفاده می کنم خودم بستم به دم نوش آویشن عسل و ویتامین  C تا ببینم قراره چی بشه، البته پیگیری از صفحات مجازی هم نشون می ده اگر نوع خفیف باشه احتمالا در عرض 2-3 روز از شروع علایم  خوب می شه و حداکثر تا 10 رو ناقله که امروز روز 9 ام هست امیدوارم که اولا کرونا نبوده و دوم هم من ناقل نباشم برای این دو عزیز

بگذریم ، چقدر از فوت استاد شجریان ناراحت شدم، موقعی که ی اسطوره از بینمون می ره حس می کنیم حالا حالا ها جاشون پر نمی شه و چقدر همایون شجریان به نظرم آقا منش رفتار کرد ، از روز فوت استاد دارم به منش و رفتار این بزرگوار فکر می کنم، و تنها کسی که می تونه جا پای استاد بزاره قطعا همایون شجریان هست، از 5 شنبه که دارم ی نوایی از استاد و پسرشون میشنوم فقط فاتحه ای برای استاد می فرستم و دعا برای پسربزرگوارشون، ما انسان ها یاد نداریم به کسی دلداری بدیم ، ایشون نیاز به دلداری دادن داشتن و به نظرم کسی نتونست اینکار و انجام بده و تازه خود ایشون سعی می کردن قوی و محکم باشن و دلداری بدن به مردم ، تنش به ناز طبیبان نیاز مباد.

خبر بازگشت پیکر شهدای خانطومان هم خوشحالم کرد و هم دلم بارونی ، شهید بلباسی و من از روز شهادتشون شناختم و صفحه خانومشون فالو دارم و زندگی ای که بعد از شهادت همسرشون مدیریت می کنن جوری که انگار الان همسرشون هست، بچه ای که الان حدود 3.5 سالشه و بعد از شهادت پدر متولد شده اما رابطه ای عمیق با پدر داره (بوسه ای که به عکس شهدی می زنه در مناسبت های مختلف) و وای از منش و رفتار خانومشون، نمی دونم توی این روزها چ حالی دارن یادمه توی یکی از پست هاشون خواسته بودن حداقل پیکر همسرشون برگرده ...

و امروز که استوری دختر شهید محرابی دیدم و دلم خون شد، خون ، فکر کنم کمتر از 1 ماهه که ازدواج کردن ایشون ، الان زدن" اول آغوش بابا و اگر نبود تابوتش رابغل می گیریم ، بعد از خاکسپاری تا آخر عمر  هیچ کجا مثل سنگ مزارش احساس امنیت نخواهیم کرد"،شهید محرابی توی یکی از کارخونه های وابسته به محل کار همسرم کار می کردن ، همسرم می گن ، ایشون برای رفتن سوریه به زور مرخصی گرفتن بدون حقوق ، من نمی دونم ی عده از کجا در می آرن  و ی سری حرف ها در می آرن ، من نه خود شهید دیدم و نه خانوادشون رو اما حتی نمی تونم برای یک لحظه خودم جای دختر شهید تصور کنم، خدایا خودت کمکشون کن، خودت هواشون داشته باش

خدایا ممنونم برای همه چیزهایی که به دلیل رحمتت بهم دادی و همه چسزهایی که به دلیل حکمتت بهم ندادی ، ممنونم، ممنونم، ممنونم