77

سلام دوستان 

خوبید؟

ما هم سعی می کنیم خوب باشیم 

9 ماه از سال 99 گذشت و چقدر سریع گذشت ، چ سال غیر قابل پیش بینی بود 

درسته امسال مثل سالهای قبل تفریح و رفت و آمد نداشتیم اما برای من خیلی سخت نبود، چون مثلا اگر قبلا هفته ای یا 10 روزی ی بار می رفتم خونه بابا امسال شد ماهی ی بار که این بخش دلتنگیش یکم اذیت کننده بود. خیلی اهل خرید و بازار  نبودم و اصولا ماهی یکبار خرید های کلی مون رو می رفتیم ی فروشگاه انجام می دادیم مثل قبل و باز یکم بخش ضد عفونی کردن سخت بود، البته برای بچه ها بسیار سخت می گذشت چون عادت داشتن حداقل روز در میون برن پارک یا دوچرخه بازی یا برن خونه مامان من یا مادرشوهرم بمونن که اون خیلی خیلی کم شد.

اما قسمت مدارس مجازیش واقعا برام اذیت کننده بود و هست، از ی طرف زهرا و اینکه کلاس اوله و باید باهش مدام کار کنم و آموزششون هم تا اواسط آبان روز در میون در حد 1:15ساعت بود و بعد اون کلا مجازی شد، کلاس هاشون واتساپ تشکیل می شد ساعت 11 تا 1 بعد مجبور بودم بیام خونه تازه باهش کار کنم و اون هم هی حسرت می خورد که چرا توی اون تایم کلاس نبوده و ... اما بعد از دو هفته قرنطینه که خونه بودم با هماهنگی معلمش گوشی می ذارم خونه، خوبیش اینه حداقل ی بخش از آموزش و ی بخش از تکالیف  کار در کلاس انجام میده ، اما باز ی بخش از تکالیفش می مونه و البته ی بررسی که احتمالا اگر مطلبی رو توی کلاس جا انداخته  و البته وای از زمانی که دلش بخواد فیلم ببینه و یا بازی کنه  اصولا تا آخر شب طول می کشه و هیچ جوره زیر بار انجام اون تکالیف نمی ره.

از طرفی صالح هم عادت کرده به تنبلی توی درس خوندن در این شرایط ، کلیپ هاشون رو توی ایتا می ذارن اما هفته ای ی جلسه برای هر درس گذاشتن که اصولا پرسش و پاسخ هست و در اسکای روم ، می شینه مثلا کلیپ ها رو ببینه یا درس هاش مرور کنه اما یا داره چت می کنه یا بازی، بعد مثلا ساعت 9 یادش می آد که ساعت 8 امتحان داشته ، یا حتی دیشب ساعت 9 امتحان علوم اجتماعی داشت از صبح هی می گفت خوندم و خوندم اما به نظرم فقط داشت وقتش تلف می کرد،معلمشون ازشون خواست جواب سوالاشون در قالب ویس بفرستن، و هر سئوال فقط 2 دقیقه تا مثلا ساعت 10 ،نوع سوالش طوری بود که کاملا باید مسلط می بودی به درس اما صالح تا ساعت 12 داشت دنبال جواب ها از روی کتاب می گشت یعنی اینقدر عصبانی شدم که حد نداره،  سعی کردم خیلی خودم کنترل کنم اما خیلی موفق نبودم

از لحاظ رفتاری واقعا پسره خوب و دوست داشتنی هست اما از نظر اولویت بندی اهم و مهم هنوز خیلی نمی خواد تشخیص بده ، برای زبانش حتی معلم خصوصی گرفتم توی خونه اما معلمش هم می گفت مشخصه 10 دقیقه قبل اینکه من بیام کتابش باز می کنه و قبل اون هیچ کاری انجام نمی ده ، نمی دونم راهکاری داره برای حل شدن این مسئله

 از دیشب دارم فکر می کنم شاید به خاطر جو خونه و اون حجم از استرسی که گاهی بهش وارد می شه نتونسته توی این قسمت خیلی پیشرفت کنه ، بزرگترین آرزوم اینه که خدا کمکش کنه این برهه از زندگیش هم با موفقیت طی بشه .

پارسال روز 30 آذر خاله بزرگم گفتن شب بریم خونه آقاجان و هماهنگی نصفه روزه انجام شد ،شوهرجان بعد از ظهر بودن ساعت 11 باید می رفتم دنبالشون، بعد از نماز مغرب یکم تنبلیم اومد چون بچه ها خیلی زود می خوابیدن اما الان چقدر خوشحالم که رفتم و فکر کنم قبل از دیدن آقاجان در عید  فطر که روزهای آخر عمر شون بود ،آخرین دیدار بود، چقدر خوب که رفتم، چقدر خوب که آقا جان اون روز دیدم و این روزها حس می کنم چقدر جاشون بینمون خالیه، خدا رحمتتون کنه آقاجان دلم براتون خیلی تنگ شده، هم شما، هم مامانبزرگ، هم بی بی جان و هم حاج آقا ، جای تک تکتون خیلی خالیه.

خدایا ممنونم ازت برای همه چیزهایی که برای رحمتت بهم دادی و همه چیزهایی که برای حکمتت بهم ندادی، ممنونم ، ممنونم، ممنونم.

+پ ن: روز 5 شنبه بعد از 20 سال با سه تا ار بچه های کلاس سوم دبیرستانمون  و یکی از بهترین معلم های اون سالها قرار گذاشتیم پارک ملت، البته سمانه چون همسایمون بود گاهی می دیدمش و میترا که فکر کنم از اون سالها فقط 1 بار قبل از ازدواجم دیده بودمش اما توی اینستا گاهی با هم صحبت میکردیم.

معلممون از اون سالها هیچ تغییری نکرده بودن، فقط یکم موهاشون جو گندمی شده بود و چقدر یادآوری اون سالها خوب و شیرین بود و اینکه ایشون تمام اون اتفاق ها یادشون بود اولش یکم خجالت کشیدم اما بعد دیگه خیالم راحت شد که گویا خودشون هم پایه بودن.