136

سلام 

خوبید؟

ما هم سعی می کنیم خوب باشیم 

آقا کمرم درد می کنه وحشتناک نمی دونم چرا و خوابم هم زیاد شده خیلی شدید .

باید این هفته جلسه مشاوره می داشتم که نشد (چون حقوق این ماه هنوز نگرفتیم ) و اینقدر نیاز دارم با مشاورم صحبت کنم که حد نداره

روزهام همینطور روتین می گذره، صبح ها از ساعت 4.5 بیدار می شم ،اگر برنامه ام باشه سحری می خورم و روزه می گیرم، نماز می خونم و بعد ب درست کردن ناهار و جمع کردن ریخت و پاش های ظاهری می گذره و از ساعت 6.5 درگیر  بیدار کردن بچه هام، هی نازشون می کشم چاشتشون آماده کنم و بیدار شون کنم و کلی بدو بدو حاضر شن که احتمالا این وسط چند باری با هم دعواشون شه اصولا ساعت 7.5  از خونه میریم بیرون( زهرا دیرش شده) و بچه ها رو می ذارم مدرسه و خودم می آم محل کار و اینجا هم همچنان درگیر کار و اینکه یکی از همکارای قدیمی که من خیلی دوسشون داشتم  رفتن از اینجا و عملا من و یکی دیگه از همکارها  -16-15 ساله اینجاییم و ی جورایی دلم می گیره.

از اول آذر هم برای برگشت بچه ها سرویس گرفتم و سرویس برشون می گردونه و نوبتی در باز می کنن و می رن خونه

بعضی روزها شوهر خونه است بعضی روزها در حد یکی دوساعت خونه تنهان.

منم حدود ساعت 3-3.5 می رسم خونه و غذا رو گرم می کنم و می دم بهشون می افتم از خستگی، نمی دونم این خستگی مزمن از کجا می اد اما مجبوری حدود 5 اینا بیدار می شم نماز می خونم و  باید سرمشق های محسن بدم و حواسم به تکلیف های زهرا باشه و .. تا حدود 9.5-10 در گیرم و در همین حین شام درست می کنم و .... و در آخر ی سمانه کلافه و خسته می مونه که از صبح خونه اش منفجر شده، حوصله نداره جمع کنه ، باید ی فکری به حال کارهای  روز بعد  بکنه و این تکرار و تکرار و تکرار می شه .

نمی دونم تا کجا قراره ادامه داشته باشه، تا کجا دووم می آرم اما می دونم روزهای آرومی رو نمی گذرونم.

برادرشوهرشون از شنبه اومدن و ما هنوز ندیدمشون، برای تولد حضرت زهرا دنبال اینم جشن تکلیف بگیرم برای زهرا اما هر چقدر نزدیکتر می شیم استرس منم بیشتر می شه و .... .

خدایا ممنونم به خاطر همه چیزهایی که به دلیل رحمتت بهمون دادی، ممنونم، ممنونم، ممنونم.